...

پارادوكس يعنى؛

تمامِ روز به

 دوست داشتنت 

مشغول باشم

و آخرِ شب بفهمم ندارمَت

 رفتی و پاییزی ترین ایّام حاصل شد 

 بی تو شهریور من 

 به دنبال کمپی جدید می گردم

 بارها رفتم کنار آینه شاید که تو

 با اینکه بعضى کارها را نباید انجام داد

 ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﻫﻲ ﻧﻴــﺎ...

 دور از تو آنچه سمت چپ سینه‌ی من است 

 گفتی شب های بی من 

 تک تک ثانیه هایی ک تو را کم دارم

 فقط با شوق می خوانی و از دردم چه می دانی؟

 تو که نمیدانی ..

 کسی چه می داند؟ 

 پرندگـــــــــــان پشتـــ بـــــــــــام را دوستـــ دارم

 اما اگر او تورا نخواهد چه؟

 هواي خواب ندارد

             دلي كه كرده هوايت...

من بارها و بارها مرگ را تجربه کرده ام

مگر مرگ جز این است

کشتن احساس درون خود

و آخرین بار..

درست وقت نیامدنت...

 زندگیه دیگه ... !

 من یاد گرفته ام که هیچ فرقی نمی‌کند

چه قدر خوب و وفادار باشم، زیرا همیشه کسانی هستند که قدر آن را نمی دانند!

من آموخته‌ام کسانی را که دوستشان دارم، خیلی زود از دست می‌دهم و

کسانی را که بود و نبودشان برایم اهمیتی ندارد،

همیشه در کنارم خواهم داشت!

ولی هرگز فلسفه‌ی هیچکدامشان را درنیافتم.

 در " نقاشی هایم " تنهاییم را پنهان می کنم...

 چرا پنهان كنم ؟ عشق است و پيداست 

 دل به پس‌مانده‌ی این اشک ِ پر از خون بستم