دلتنگی قرار نیست همیشه آدمارو به خیابون بِکِشونه !

گاهی وقتا ...

آدمو به دنیایی از خاطره میبره ؛ خاطره هایی که نبودِ کسی رو پُر رنگ تر نشون میدن، گوشه چشمو خیس میکنن ، و یادآورِ این همه فاصله و جدایی میشن !!

دلتنگی قرار نیست با قدم زدن از یاد بره، اگر اینطور بود که دیگه دلتنگی نبود ؛

حسِ دلتنگی دقیقا مثل حسِ پرنده ای میمونه که تو قفس گیر افتاده ...

بال داره، توان پرواز کردَنَم داره

اما گیر افتاده و راهِ پرواز نداره !

و دقیقا ما هَم تو قفسِ خاطره های یه آدم گیر افتادیم و راهِ پرواز نداریم ؛

یا آدمای تو خاطره هامون باید برگردن قفل این قفسو باز کنن ، یا باید تا آخر عمر توی این قفس بمونیم و بِپوسیم .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: