بیا در کوچه ی تبدار چشمم گام بگذار
غمت را چون چراغی بر فراز بام بگذار
قناعت کن به مشکین قطره های عشق نابم
برای صید آهوی دل من دام بگذار
به موهایم نوازش های دستت را عطا کن
به روی گونه هایم بوسه ای خوش فام بگذار
نگاهم کن که دادم اختیارم را به دستت
برایم اختیار قلب خود را تام بگذار
عزیزم باغ دل را با قدومت سبز تر کن
کنار کوزه ی عشقت برایم جام بگذار
نظرات شما عزیزان: